1. Bóg jest „suwerenny” w sensie ogólnym, to znaczy, On posiada najwyzsza moc i wladze, aby doprowadzic do wypelnienia wszystkie ogólne cele swojego rodu, majacego zyc wiecznie. Jednak w sprawach czlowieka, którego wedlug Swej woli uczynil, Bóg nie we wszystkich szczególach jest zarzadca suwerennym. Na przyklad, 1 Tym. 2:4 stanowi, ze Bóg chce, aby wszyscy ludzie byli zbawieni i doszli do poznania prawdy, ale jest rzecza oczywista, ze to sie nie spelnia. Mysl te rozwineli Robert Forster i Pawel Marston w ksiazce Boza Strategia w Ludzkiej Historii na stronach 35 i 36, (God’s Strategy In Human History, Bethany House Publishers, Minneapolis MN, 1973). W Biblii King James Version (KJV) Bóg nigdzie nie jest nazwany jako „suwerenny”. Krótkie studium wyrazów przetlumaczonych w New International Version (NIV) jako „suwerenny” wskazuje, iz pod wzgledem znaczenia teologicznego, wyraz „suweren” nie jest dokladnym tlumaczeniem wyrazu adon (pan, wlodarz), adonai (Pan), shalliyt (zarzadca, nadzorca), malkow (rzadzenie, królowanie), i despotes (wlodarz, pan). Nawet pobiezne wejrzenie do slownika pokazuje, ze jest calkiem mozliwe byc „suwerennym” bez sprawowania pelnego sterowania wszystkimi szczególami na obszarze swego panowania. Niezalezni królowie i królowe byli znani jako „suwerenowie” a my czesto mówimy o panstwie niepodleglym jako o „panstwie suwerennym”, nie myslac, ze wszystko jest tam poddane pod sterowanie absolutne. Powrót
|