Zamknij

Księga Dziejów Apostolskich: „Człowiek Uwierzytelniony Przez Boga” (Przypisy)

1. Biblijnie, zwrot „Ciało Chrystusa” jest językiem obrazowym, jaki odnosi się do Kościoła, to znaczy do wszystkich Chrześcijan. Jezus Chrystus został nazwany „Głową” Jego ciała, Kościoła. Tak więc w Listach apostolskich, Chrześcijanie są traktowani jako będący „w Chrystusie”. Ponieważ każda ludzka istota została zrodzona w grzechu, to - aby otrzymać życie w Chrystusie - musi zostać „zrodzona na nowo”. Takie nowe narodzenie zachodzi w chwili, gdy człowiek swymi ustami wyznaje, że Jezus jest Panem i wierzy w sercu swoim, że Bóg wzbudził Go z martwych (Rzymian 10:9). To poprzez nowe zrodzenie otrzymuje się duchowe życie i gwarancję wiecznego życia w Raju. W momencie nowego narodzenia człowiek zostaje napełniony świętym duchem, „mocą z wysokości”, „boską naturą”, która wyposaża go, aby był jak Jezus Chrystus i czynił dzieła, jakie czynił Jezus. To, co Jezus czynił podczas ziemskiej służby w swym ciele. On oczekuje, aby ci, którzy weń wierzą czynili takie same uczynki i rzeczywiście On powiedział im, że będą (Jana 14:12). Jezus Chrystus został nazwany „Pierworodnym z umarłych”. Jako taki, On został ‘Głową’, lecz nie miał ‘ciała’ aż do Dnia Pięćdziesiątnicy, kiedy Kościół, „nowy człowiek”, (Ef.2:15), został zrodzony. Taki duchowy organizm rósł coraz bardziej w miarę jak coraz więcej ludzi, otrzymując nowe narodzenie przez wiarę w Chrystusa, było dołączanych. To Pan Jezus Chrystus jest tym, kto wylewa dar ducha świętego do serc każdej nowej osoby, która wierzy Weń jako Pana (Dz. ap. 2:33). W takim momencie dzieje się tak, jakby Jezus wyciągał ciebie z grupy umarłych, do których byłeś wrodzony i umieszcza cię w swoim Ciele tak, że zostajesz Jego cząstką. Zamknij

2. Tradycyjnie, Chrześcijanie wierzą, że oryginalne wylanie daru ducha świętego miało miejsce w „górnej Izbie”. Studenci Biblii zaczynają rozpoznawać, że nieprawdopodobne to jest choćby z tego względu, że tak wielki tłum w Górnej Izbie nie mógłby się pomieścić. Także wyraz „dom” w Piśmie często odnosi się do Świątyni. Rozważ tę uwagę w świetle przekładu NIV Study Bible: „Najwidoczniej pomieszczenie, gdzie zebrali się apostołowie, nie było na piętrze, lecz w jakimś miejscu należącym do obwodu Świątyni, gdyż apostołowie pozostawali „stale w Świątyni” (Łuk. 24:53 KJV) wtedy, kiedy ona była otwarta. Zamknij

3. Fraza „bramy piekielne” została spopularyzowana i rozpowszechniona w Chrześcijaństwie w mniejszym lub większym niezrozumieniu jej rzeczywistego znaczenia. Fraza ta jest zazwyczaj używana emocjonalnych w kazaniach, przeznaczonych do inspirowania Chrześcijan do szturmowania twierdzy diabelskiej. Greckie słowo przetłumaczone jako „piekło” w przekładzie KJV jest ‘Hades’, a taka jego transliteracja jest też w NIV. Hades było Greckim słowem użytym w Septuagincie jako przekład Hebrajskiego wyrazu ‘szeol’. E.W. Bullinger w swym leksykonie przeprowadził rozległe studium wyrazu szeol i konkluduje: „Zatem Szeol znaczy stan śmierci; albo stan uśmiercenia, którego mogiła jest namacalnym świadectwem”. Tak więc Hades opisuje stan bytowania człowieka umarłego, równoważny z „krainą umarłych”. Biblijnie, nie jest to literalne miejsce z prawdziwymi „wrotami”. Kiedy Jezus Chrystus powiedział że „bramy hadesu” nie będą w stanie pokonać Jego Kościoła, On posłużył się tą frazą w ten sam sposób, w jaki została użyta w Starym Testamencie, gdzie ona pojawia się dwukrotnie, z użyciem słowa szeol. Job pyta, „To gdzież jest moja nadzieja? Któż może dostrzec moje szczęście? Czy wraz ze mną zstąpią do krainy umarłych, gdy razem położymy się w prochu?” (Joba 17:15-16). W księdze Joba „bramy szeolu” są bramami grobu. Kiedy ktoś umiera, to jest tak, jakby za nim na zawsze zatrzasnęły się wrota. Nie ma drogi wyjścia, żadnej drogi do krainy żyjących.

Król Judzki Hezekiasz (albo Hiskiasz – Bibl. Warsz.) później użył tej frazy „bramy szeolu” dokładnie w taki sam sposób, jak Job to uczynił o wiele lat wcześniej. Na skutek choroby Hezekiasz był bliski śmierci i został cudownie uzdrowiony. W tym doświadczeniu on napisał: „W połowie moich dni muszę odejść, na resztę mych lat zostałem wezwany do bram krainy umarłych” (Izajasza 38:10). Omawiana fraza „bramy śmierci” występuje u Joba 38:17; w Psalmie 9:13; i w Psalmie 107:18.

Tak więc studium używania tej frazy w Piśmie objawia jej znaczenie oraz to, w jakim kontekście używał jej Jezus. Ponieważ Jezus Chrystus jest zmartwychwstaniem i życiem, to On mógł powiedzieć, że zbuduje swój Kościół, a bramy Hadesu nie przemogą go. Pomimo tego, że gdy umrzemy i bramy grobu zamkną się za nami, to jednak, kiedy Pan nas przy swoim przyjściu zawoła, wtedy przedrzemy się przez nie do żywota wiecznego. Zamknij

4. Jeśli tak wielkiego wierzącego, jakim był Dawid, nie ma w niebie, to gdzie on jest? On zmarł i przebywa w „krainie umarłych”, oczekując na zmartwychwstanie z ręki Mesjasza. Biblia naucza, że wszyscy ci [wierzący], którzy umarli, pozostaną martwi, aż zostaną wzbudzeni z martwych przez Chrytsusa. Zamknij

5. W Dziejach apostolskich 10:14, Piotr stwierdza, że źródłem wizji był „Pan” (patrz Dodatek B). Lecz w wersecie 15, głos z nieba mówi, „Nie nazywaj niczego nieczystym co Bóg oczyścił.” Kiedy Piotr przemyślał te wizję i odniósł ją do „polityki” obrzezania w Dziejach ap. 11:4-18, to on powiedział podobną rzecz. Gdyby jednak Bóg osobiście mówił wprost do Piotra, to byłby powiedział, „Nie nazywaj niczego nieczystym, co Ja oczyściłem.” Użycie trzeciej osoby skłania tutaj do poglądu, że to mówił Jezus Chrystus, a nie Bóg osobiście. Zamknij